Kevin Denkey vertelt over zijn grote doorbraak bij Cercle Brugge: "Ik had nog meer kunnen scoren" | OneFootball

Kevin Denkey is maandagavond verkozen tot de Ebbenhouten Schoen tijdens het gala van de African Awards. Een trofee die zijn geweldige seizoen bekroont.

Kevin Denkey, wat betekent deze Ebbenhouten Schoen voor jou?

Het betekent veel, als ik zie hoeveel kwaliteit de genomineerden hebben. Ik moet hen eren omdat zij mij ook hebben aangespoord om zo'n seizoen te hebben. Koita, Amoura, dat waren mooie duels. Ook de voormalige winnaars, dat werkt ook inspirerend. Mike Trésor, Paul Onuachu met zijn doelpunten...

Dit is je derde seizoen in België, steeds met vooruitgang. Waardoor denk je dat je dit seizoen bent doorgebroken? Is dat te danken aan het goede seizoen van Cercle Brugge?

We zijn niets zonder het team, dus ik zou zeggen dat dat een grote rol speelt. Maar ook op persoonlijk vlak heb ik me veel meer gericht op prestatie. Voorheen vertrouwde ik vooral op mijn talent. En ik ben ook gewend geraakt aan mijn teamgenoten, we kennen elkaar binnen het team, dat heeft me veel geholpen.

Miron Muslic is de langstzittende coach. Zo'n stabiliteit helpt ook.

Natuurlijk, dat kan ik niet ontkennen. Toen de coach kwam, speelde ik niet zo veel maar hij vertrouwde in mij. Dat voelde ik meteen. Het was niet meteen gemakkelijk, ik scoorde niet meteen 27 doelpunten. Ik heb daar hard voor gewerkt, ik dank alle stafleden en mijn coach.

Je bent pas 23 jaar oud, het wordt gezegd dat aanvallers hun hoogtepunt bereiken rond hun dertigste (hij lacht). Voel je dat je nog ruimte hebt voor groei?

Ik ben erg veeleisend voor mezelf. Om eerlijk te zijn, ik heb 27 doelpunten gescoord maar ik heb het gevoel dat ik er 35 had kunnen maken. Ik ben streng voor mezelf, ik weet dat er situaties waren waarin ik had moeten scoren. Maar dat is ook goed, om te zien dat er ruimte is voor groei. Dat is een goed teken voor de toekomst.

Je bent de eerste Togolees die deze trofee wint. Betekent dat veel voor jou?

Ja, ik had veel meer kunnen zeggen op het podium nadat ik de trofee had ontvangen maar er waren te veel emoties. Ik draag deze trofee op aan Togo, natuurlijk. Het nationale team heeft me veel gegeven. Deze trofee winnen, en misschien topscorer worden, is fantastisch. Ik kan nog niet zeggen dat ik het ben, er zijn nog twee speeldagen te gaan (glimlacht).