Yari Verschaeren, de man die dit seizoen - letterlijk - moet uitblinken om de plannen van Anderlecht waar te maken | OneFootball

Yari Verschaeren, dat is de voorbije maanden veel te weinig geweest. Hij begon zijn carrière als chouchou van de supporters, maar daar is al een tijdje nog weinig van over. Tegen Ferencvaros zagen we weer de speler die hij kan zijn. En zal moeten zijn...

Verschaeren zit al vijf jaar bij de A-kern. De grote talenten van weleer zijn nooit zo lang in Anderlecht gebleven en eigenlijk was dat ook bij de middenvelder niet het plan. Noch van hemzelf, noch van de club. Als er afgelopen zomer een goed bod was binnengekomen, mocht hij ook verkocht worden.

Maar ook Jesper Fredberg besefte toen dat er niemand meer dan 10 miljoen ging ophoesten voor hem, zeker na het seizoen dat hij speelde. 1 goal en 6 assists in 22 wedstrijden, dat is te weinig voor een bepalende speler. En hij had net die zware knieblessure achter zich gelaten.

De vrees was dat hij nooit zijn oude niveau zou terugvinden. Al maanden krijgt hij veel kritiek in de pers en van de supporters. Maar in Anderlecht bleven ze in hem geloven. We hebben een aantal weken een stuk geschreven dat hij krediet zal blijven krijgen en dat is ook zo.

Verschaeren is één van die spelers waar ze volgende zomer in Anderlecht wel op willen cashen. Maar dan moet hij wel spelen. Dus worden er schietgebedjes gedaan dat hij zijn oude niveau zal teruvinden. Dat deed hij al tegen Ferencvaros en dat is een goed teken.

Schietgebedjes dat hij blijft presteren

Ondanks het vertrouwen dat Brian Riemer in hem stelde – hij kreeg zelfs de aanvoerdersband in afwezigheid van Jan Vertonghen – wist Verschaeren de voorbije acht maanden zelden de verwachtingen waar te maken die horen bij het dragen van het nummer tien van Sporting.

Verschaeren bewees eindelijk waarom hij een belangrijke schakel is. Met een prachtig doelpunt, zijn eerste sinds mei 2024, bezorgde hij Anderlecht de voorsprong. Het was zijn eerste goal na 824 doelpuntloze minuten, een opluchting voor zowel hemzelf als de fans.

Verschaeren speelde met vrijheid en plezier, iets wat we te lang niet van hem hebben gezien. Hij kreeg een meer aanvallende rol, iets dat hem zichtbaar goed deed. "Ik voel me het beste als nummer acht," vertelde hij na de wedstrijd. "Daar kan ik tussen de linies lopen, dribbelen en gevaarlijk zijn rondom de zestien."