FR12-column: Feyenoord leeft, ondanks de twijfels | OneFootball

In deze columnreeks blikt FR12-lid Mathijs in een persoonlijke stijl gedurende het seizoen terug op de stand van zaken rondom Feyenoord. Persoonlijk, nuchter en altijd met het hart op de juiste plaats, al is dat soms met de handen in het haar.

De klinkende 4-0 overwinning op Wolfsburg was leuk en gaf wat meer hoop richting de eerste echte wedstrijd van het seizoen. Wedstrijden in de voorbereiding zeggen me niet zoveel. Rotatie van opstellingen, spelers en oeverloos gepuzzel met tactieken geven nog weinig houvast voor het echte werk. Afgelopen week werd op de valreep Ahmedhodžić nog aan de selectie toegevoegd. Een jongeman met, als je de verhalen moet geloven, gelijkenissen met een Bosnische slager en bovendien een turbulent privéleven. Iemand die liever op de spits jaagt dan op de bal, best leuk in sommige wedstrijden. En ondanks dat deze transfer bijna uit het niets kwam, wees er mijns inziens niets op dat dit een paniekaankoop is geweest. Je kunt zeggen wat je wil, maar Te Kloese heeft aardig toegeslagen de laatste weken.

Eerlijk is eerlijk: het vertrouwen en de hoop zijn hierdoor in de laatste dagen voor de wedstrijd tegen Fenerbahçe wel weer enigszins toegenomen. Toch stapte ik zonder enige verwachting met twee vaste medesupporters gistermiddag de auto in. Het zat mee: onze app werkte naar behoren en er stond ruim een uur voor de aftrap geen rij voor de poorten. De grootste verrassing was in mijn ogen het rijtje aangewezen aanvoerders voor dit seizoen.

Toch wel pijnlijk dat je hieruit eigenlijk maar één ding kunt concluderen, en dat is dat onze Timber aanstuurt op een vertrek. Ondanks dat hij zijn meerwaarde de afgelopen seizoenen absoluut heeft bewezen, overheerst bij mij wel een zure smaak. Nietszeggende uitspraken terwijl je de achterdeur op een kier houdt, zulke spelletjes passen niet bij onze club. Ik hoop toch zo dat hij onverwacht nog bijtekent, want met die 1-0 bewees hij maar weer eens hoe belangrijk hij voor ons kan zijn.

Het spel in de eerste 35 minuten verbaasde me eigenlijk enorm. Er werd direct ouderwets druk gezet en met de nodige dominantie en gretigheid werd Fenerbahçe enkele keren met de rug tegen de muur gezet. Met zeven andere gezichten ten opzichte van begin dit kalenderjaar vond ik dat er al een aardig team stond te ballen. Lotomba en Timber waren weer belangrijk, een tot voor kort voor mij onbekende Jordan Bos stond aardig zijn mannetje, en ons hernieuwde centrum in de defensie speelde alsof ze al maanden in plaats van uren met elkaar op het veld stonden. Het oogde verrassend solide. Watanabe stond, net als Hwang, in zijn eerste wedstrijd direct de boel aan te sturen, en Ueda leek in voetballend opzicht herboren. Doelgericht was hij nog niet te noemen, maar balvast en vol vechtlust was hij wel.

Eerste serieuze test

Ook Steijn liet zijn werklust zien, al oogde het af en toe nog nét iets te slordig. Maar aangezien dit pas de eerste serieuze test is dit seizoen, is een conclusie trekken nu wel heel voorbarig. Ik heb alle vertrouwen in hem. Als aanvoerder weet ik het nog niet zozeer, maar het feit dat Van Persie een statement heeft gemaakt valt wel te prijzen. Sauer en Moussa vond ik in de eerste helft heel dreigend, met een aantal goede acties en voorzetten. Het ontbreken van dat laatste verweet ik Moussa vorig seizoen meer dan eens, maar gisteren hield hij vaak het overzicht. Dat overzicht was iets waar ik bij Wellenreuther juist hartkloppingen van kreeg, met name bij die afgekeurde tegengoal en een rare manier van opbouwen van achteruit in de tweede helft. De keeperskwestie blijft gewoon een hoofdpijndossier.

Het verschil tussen Fenerbahçe in de eerste en tweede helft was als dag en nacht. We zakten verder in en lieten de Turken veel meer hun spel spelen. De gelijkmaker kwam op een pijnlijk moment, maar geheel onverwacht was hij niet. Hoe lekker is het dan dat het balletje nog éénmaal goed valt. Moussa, 1.76 groot, knikte hem binnen als een spits van 1.96. Een ontlading als vanouds volgde, daar waar onbekenden elkaar in de armen vallen. Onbegrijpelijk dat mensen bij een 1-0 tussenstand het stadion al hebben verlaten. Een half uurtje later thuis lijkt me dat op deze manier toch wel meer dan waard.

Afijn, we zijn weer begonnen. We hebben nog helemaal niets, en dat wilde Mourinho maar al te graag benadrukken. Wat zou het toch mooi zijn om die gozer volgende week eens goed de mond te snoeren. Dat wordt eens hoog tijd. Ik zeg: een aanpak net als Marseille-uit in 2022, en laat ze maar komen. Het begin is er, en we zitten er direct alweer helemaal in. Op naar NAC-thuis.