Sneijder onthult schokkend verhaal: ‘Ik dacht dat hij doodging en heb 112 gebeld’ | OneFootball

De gezondheid van Barry Sneijder, de vader van oud-voetballers Wesley en Rodney Sneijder, gaat hard achteruit. Nadat moeder Sylvia een halfjaar geleden op 59-jarige leeftijd overleed aan kanker, lijdt ook Barry (59) aan de vreselijke ziekte en is ongeneeslijk ziek. De gebroeders Sneijder doen tegenover De Telegraaf hun aangrijpende verhaal.

Het interview begint met een traumatisch verhaal van een maand geleden, toen Rodney Sneijder zijn vader op de grond zag liggen na een harde klap. “Hij lag helemaal te shaken, zag asgrauw en het schuim kwam uit zijn mond. Ik dacht dat hij doodging en heb 112 gebeld”, herinnert Rodney Sneijder zich het traumatische moment. De ambulance was er heel snel. Door de uitzaaiingen in zijn hoofd bleek hij een epileptische aanval te hebben gekregen. Ik had helemaal geen weet van epilepsie. Dankzij medicatie ging het snel wat beter met hem. We kregen een spuit mee”, begint de oud-prof.

Oudere broer Wesley Sneijder geeft aan dat zijn vader momenteel geen last meer heeft. “Hij gaat door verschillende fases en dat maakt het lastig. Je weet niet hoe je je dag met hem kunt indelen. Hoe hij zich voelt, verandert met de dag. Door de bestraling, door de chemo”, zegt de recordinternational van het Nederlands elftal. Rodney Sneijder vult aan: “Sinds dat moment mag hij geen seconde meer alleen zijn. We hebben samen met onze oma, tante en broer Jeffrey een schema gemaakt.”

‘Nachtmerrie waar geen einde aan lijkt te komen’

De Telegraaf omschrijft de situatie als ‘een nachtmerrie waar maar geen einde aan lijkt te komen’. In 2019 werd blaaskanker geconstateerd bij vader Barry. Toen hij genezen werd verklaard kreeg moeder Sylvia te maken met de verschrikkelijke ziekte. “Ook zij werd aanvankelijk genezen verklaard, maar uiteindelijk is het haar toch fataal geworden. En nu is de ziekte ook bij mijn vader terug. Het ziet er niet goed uit”, zegt Wesley Sneijder.

Hopen op een medisch mirakel

Rodney en Wesley houden diep in hun hart hoop op een medisch mirakel. “De hoogleraren zeggen: de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Wie weet is er over twee, drie maanden wel een medicijn”, zegt Wesley. Rodney vult aan: “Ik heb die hoop. Bij mijn moeder heb ik die hoop moeten opgeven, ze kon niet meer beter worden. Wat ik bij haar heb gezien, was mensonterend. Ik dacht: het is goed zo.”