Het Addai-dilemma: het moderne voetbal dwingt tot afscheid | OneFootball

De transfer van Jayden Addai naar Como levert AZ 14 miljoen euro op, een bedrag dat via bonussen kan oplopen tot 16 miljoen. Een fantastische deal op papier, maar waarom voelt het alsof er een prijs is betaald die verder gaat dan alleen geld?

Toen Fabrizio Romano woensdag zijn beroemde “Here we go!” de wereld instuurde voor Jayden Addai, werd er in Alkmaar gejuicht. Een miljoenenbedrag voor een negentienjarige met amper ervaring op het hoogste niveau – financieel gezien een meesterzet van AZ. Maar achter die cijfers schuilt een verhaal dat veel complexer is dan alleen maar succes.

Twijfel bij speler én club

Addai twijfelde. Lang en intens. “Het was absoluut geen makkelijke beslissing om AZ te verlaten. Sterker nog: het is een van de moeilijkste keuzes die ik ooit heb moeten maken”, schrijft hij in zijn afscheidswoorden. Dit was geen speler die met zijn koffers klaarstond om Italië te veroveren. Hij wilde slagen bij AZ, de club waar hij als elfjarige in 2016 binnenkwam en zich in negen jaar tijd opwerkte tot het eerste elftal. Daarin speelde hij uiteindelijk 35 officiële wedstrijden, waarin hij drie keer scoorde en twee assists leverde.

Ook Max Huiberts liet hem niet licht gaan. De technisch directeur sprak van een “dubbel gevoel” binnen de organisatie: “We hadden liever gehad dat hij langer bij AZ was gebleven, maar soms komen er dingen voorbij die voor een organisatie als AZ niet te weigeren zijn.” Geen zakelijke transactie, maar een afscheid van een jongen die hij het liefst had gehouden.

Transferwaanzin: rendement op potentie

En hier zit de kern van het dilemma. Wat zegt het over het moderne voetbal dat een speler met veel potentie, maar nog zonder bewezen staat van dienst, zestien miljoen euro waard is?

Jayden Addai speelde 17 Eredivisie-wedstrijden, scoorde één keer. Ter vergelijking: Sem Steijn ging als topscorer van de Eredivisie voor 10 miljoen euro (maximaal 13 miljoen met bonussen) naar Feyenoord. Een bewezen goalscorer kost minder dan een talent met potentie.

Het is niet de schuld van Addai, en ook niet van AZ. Het is simpelweg de realiteit van een doorgedraaide markt, waar potentie vaak zwaarder weegt dan prestaties.

Een glunderende Jayden Addai na zijn eerste doelpunt in AZ1

Er was eigenlijk geen weg terug

AZ kon de vele miljoenen niet laten liggen voor een speler die niet gegarandeerd basisspeler was. Addai kon een toptransfer naar de Serie A niet afslaan, met meer speeltijd en een veelvoud aan salaris. Logisch – maar ook tragisch.

Want het blijft wrang: een negentienjarige moet kiezen tussen loyaliteit aan zijn opleidingsclub en een kans op het grote geld. En AZ moet afscheid nemen net nu zijn belofte rijp lijkt voor oogst.

Een bittere smaak, diepe trots

We moeten trots zijn: op het financiële resultaat, op een jeugdopleiding die dit soort spelers aflevert, op het feit dat Europese clubs blijven aankloppen in Alkmaar.

Maar toch blijft er een bittere nasmaak hangen. Het gevoel dat het moderne voetbal ons heeft gedwongen afscheid te nemen van een jongen die liever was gebleven, van een club die hem liever had gehouden.

Toekomstboodschap

Ik gun Jayden Addai alle succes bij Como. Dat hij de Serie A verrast, groeit en bewijst dat zijn transfersom terecht was. En heel misschien, over een paar jaar, keert hij als gevestigde international terug in het Alkmaarse rood en wit.

Sommige verhalen eindigen niet als iemand vertrekt – ze wachten op hun terugkeer.

[Coverfoto via Ron Jonker | Pro Shots]