Hadj Moussa: ''Ik ga geen trucjes uitvoeren alleen maar om het trucje'' | OneFootball

Anis Hadj Moussa maakte afgelopen seizoen indruk in het shirt van Feyenoord. De 23-jarige aanvaller liet zich regelmatig zien met flitsende acties en technische hoogstandjes. In ELF Voetbal blikt hij terug op zijn jeugd in Frankrijk, de rol van zijn familie in zijn ontwikkeling, en zijn keuze om voor Feyenoord te tekenen.

Hadj Moussa werd geboren in het twintigste arrondissement van Parijs, in de wijk Belleville. ''Naar de 77'', zegt hij over de verhuizing op jonge leeftijd naar Seine-et-Marne, ten noorden van de Franse hoofdstad. Hij groeide op in Émerainville. ''Iedereen was daar bevriend met elkaar, het was altijd lachen samen. Als kind heb ik een mooie tijd meegemaakt. Ik was altijd buiten. De deuren van alle huizen in de wijk stonden open en iedereen liep bij elkaar naar binnen. Ik ook.''

''Dan vroeg ik aan een moeder: 'Tante, waar is Ali? Dan kunnen we gaan voetballen'. In de wijk woonden veel mensen met een Afrikaanse achtergrond. Marokkanen, Malinezen, Senegalezen, Ivorianen. We voetbalden op straat, op pleintjes. Mede daardoor ben ik de voetballer geworden die ik nu ben. Met zes, zeven vrienden van die tijd heb ik nog steeds contact. Ze komen regelmatig naar me kijken.''

Zijn vader was belangrijk in zijn ontwikkeling. ''Hij heeft ook gevoetbald, maar niet op een hoog niveau. Hij is linksbenig, net als mijn opa en ik. Mijn vader hield net zozeer van dribbelen als ik. Als kind gingen we vaak met zijn tweeën naar een veldje. Dan was het voortdurend dribbelen, passeren en trucjes leren. Ook al stond er niemand tegenover me, alsnog oefende ik de schaar of het fake shot.''

''Mijn favoriete trucje? Het fake shot. Doen alsof ik ga schieten en dan gebruikmaken van de korte inactieve houding van mijn tegenstander en hem passeren. Van trucjes kan ik genieten, maar ik zal ze alleen op het veld uitvoeren als het in mijn ogen op dat moment de beste oplossing is. Functioneel. Bijvoorbeeld om een kans te creëren. Ik ga geen trucjes zomaar uitvoeren vanwege het trucje. Het moet rendement opleveren.''

Op vierjarige leeftijd sloot hij zich aan bij Paris FC. ''Toen ik daar voetbalde, was het nog niet de tweede club van Parijs zoals nu. Ik was toen nog erg klein. Na onze verhuizing leek het beter om bij US Torcy te gaan spelen, een grote club uit het arrondissement. In het begin ging ik met de trein, daarna zijn we verhuisd naar Torcy.''

''Vanaf dat moment werd ik met de auto gebracht, dat was maximaal een halfuur, of nam ik de bus. Een vriend van me speelde bij FC Montfermeil. Hij spoorde me aan om daar te gaan spelen. De club was flink in opkomst. Ze vonden het bij Torcy niet leuk toen ik vertrok. 'Als je Torcy verlaat, word je nooit profvoetballer', zei een trainer. Dat deed me pijn, omdat mijn vader naast me stond.''

Blij met Van Persie

Naast zijn clubcarrière spreekt Hadj Moussa ook over zijn band met zijn geboorteland Algerije, zijn ervaringen met de nationale ploeg en zijn talentvolle broer. Verder vertelt hij over zijn liefde voor boksen, welke Feyenoord-spelers hij ook buiten het veld spreekt en hoe hij de trainerswissel tijdens het seizoen heeft ervaren. ''Als aanvaller ben ik blij met Robin van Persie als trainer.'' Het volledige interview met Anis Hadj Moussa is te lezen in ELF Voetbal nummer 5.