Adoratie van de gewone man (1): wat maakt Peter Houtman zo populair? | OneFootball

Aan het eind van dit seizoen moet Feyenoord met pijn in het hart afscheid nemen van een ongekende clubman. Peter Houtman is de personificatie van het gezegde "Niemand is groter dan de club". Ondanks dat hij meerdere keren 'niet meer nodig' werd geacht, stond hij er altijd als de club hem wel nodig had. Dat laatste kwam veel vaker voor. Met zijn aanstaande vertrek zetten we zijn carrière bij de club uiteen met als doel antwoord op de vraag hoe Peter Houtman zo ontzettend populair is geworden. Deze editie staat de voetballer Houtman centraal.

Het was een koude, heldere winteravond. Het veld van stadion De Meer verkeerde in een betere staat dan op de meeste andere dagen in dit jaargetijde. Ineens werd het publiek opgeschud. Een verkeerd gegeven voorzet viel ogenschijnlijk per ongeluk tegen een in de lucht hangende voet. Het was de voet van een man wiens hoofd vaak het middelpunt van de feestvreugde was. Deze keer zorgde zijn voet voor een lieflijke extase, althans zo mag het juichen van Peter Houtman bij één van de mooiste doelpunten in een Klassieker, wel worden genoemd.

Zo per ongeluk als het leek, zo bewust was de vrijwel perfecte omhaal. De echte purist zal zeggen dat het een halve omhaal betrof, aangezien het robuuste lichaam van de in Hoogvliet geboren Rotterdammer niet volledig achterover zwaaide maar zich voornamelijk zijwaarts richting de bal begaf.

De bal stuift als een raket in het net achter doelman Hans Galjé. Houtman rent weg met één hand in de lucht. Het is zo'n mooi doelpunt dat hij toch besluit het juichen af te sluiten met een sprong twee handen in de lucht stekend. Het is een uniek beeld, want Houtman zal niet vaak zo 'uitbundig' gejuicht hebben voor een doelpunt van zichzelf.

Bekijk het doelpunt van Houtman vanaf 48 seconden.

De vraag is of dit het moment is waar iedere Feyenoorder Houtman in het hart heeft gesloten. Bijna zes jaar eerder, in 1978 tegen HFC Haarlem, maakte hij zijn eerste goal voor de club waar hij al zijn hele leven supporter van was. Het zal niet iedereen zijn bijgebleven, want het bleek niet bepaald de opmaat voor een succesvol dienstverband.

Na een halfjaar werd Houtman verhuurd aan Club Brugge, waarna hij mocht vertrekken bij Feyenoord en terug ging naar FC Groningen. Na drie hele goede jaren bij de noorderlingen werd de roep bij het Legioen om een terugkeer groter. Hans Kraay sr. kon als trainer niet meer om hem heen.

Succesvolle seizoenen

In 1982 werd Houtman wederom teruggevraagd bij Feyenoord, een terugkeer die typerend zou zijn voor het verdere leven van de spits. Het leidde niet tot een kampioenschap, maar wel tot een topscorerstitel. Met 30 doelpunten werd Houtman de eerste topscorer van Nederland voor de Rotterdammers sinds de mythisch geachte Ove Kindvall.

De supporter die als spits uitgroeide tot een grote speler. Als dat nog niet genoeg was voor een heldenstatus, kon het volgende seizoen niemand meer om hem heen. In het jaar dat Johan Cruijff bij Feyenoord speelde was Houtman goed voor 21 goals in de competitie.

Daarmee had hij een belangrijke bijdrage aan het kampioenschap, maar veel meer nog was de bekerwinst op zijn conto te schrijven. Met de eerder beschreven wondergoal in Amsterdam bracht hij Rotterdam in extase, maar in de destijds benodigde beslissingswedstrijd na het gelijke spel in De Meer scoorde Houtman tweemaal (2-1 winst).

In de finale produceerde hij op wonderlijke wijze ook nog een de enige treffer tegen Fortuna Sittard. Menigeen beweerde dat Houtman het doelpunt met de edele delen zou hebben gescoord. Jaren later probeert de vrolijke spits van weleer dat verhaal te ontkrachten.

Mogelijkerwijs heeft Houtman zijn populariteit te danken aan de periode na het jaar van de 'dubbel'. Zowel Ajax als PSV zouden de spits namelijk via omwegen bij Feyenoord hebben willen wegkapen. Houtman ging daar op ongekend typerende wijze mee om. Hij haalde figuurlijk zijn schouders op en zag in dat een overstap naar een rivaal geen optie was.

Toch was het derde seizoen geen rozengeur en maneschijn meer voor Houtman. Van hem werd verwacht dat hij steeds meer zou meeverdedigen. Dat deed hij, plichtsgetrouw als hij is, zonder problemen. Dit ging echter ten koste van zijn doelpuntenproductie. Uiteindelijk leidde de haperende doelpuntenmachine, met 21 doelpunten nog steeds een behoorlijk seizoen, tot een afscheid.

Weer een terugkeer

In de zomer van 1985 vertrok de spits weer naar Groningen. Na een teleurstellende omzwerving bij Sporting Lissabon kon Houtman in 1988 weer terug naar Feyenoord. Zijn oud-trainer, Hans Kraay sr., was technisch directeur en zag het wederom in de altijd lachende spits zitten.

De overstap was opvallend, omdat hij op dat moment meer kon verdienen bij FC Utrecht. Toch koos Houtman voor De Kuip. Zijn club, Sporting Lissabon, was daar echter niet van gediend. De Portugezen gaven geen toestemming voor de transfer, waardoor Houtman uiteindelijk pas in november aan spelen toe mocht komen.

Achteraf bleek dit typerend voor de vierde terugkeer van Houtman als speler bij Feyenoord. Na een enigszins moeizame samenwerking met trainer Rob Jacobs en 7 doelpunten in slechts 21 wedstrijden vertrok Houtman, nu op eigen initiatief, richting Sparta. De stadgenoot kon de kans op een dergelijke goaltjesdief niet laten lopen. Het zou Houtman niet zwaar worden aangerekend door Het Legioen.