Feyenoorders zijn overal: Tussen de bergen en valleien van Querétaro | OneFootball

In deze rubriek gaan we langs bij Feyenoorders in het buitenland. Mensen die supporter zijn van Feyenoord, maar op grote afstand de liefde voor hun club moeten onderhouden. Hoe is de liefde voor Feyenoord ontstaan? Hoe volg je Feyenoord vanuit het buitenland? Van het Caraïbisch gebied tot Sydney en van Toronto tot Lissabon. Feyenoorders zijn overal en allemaal hebben ze hetzelfde gemeen: de liefde voor de club. Voor deze derde aflevering spraken we met Ben, woonachtig in het midden van Mexico.

"In oktober 2013 ben ik vertrokken naar Mexico. Inmiddels heb ik hier een geweldig gezin", begint Ben, afkomstig uit het Westland. "Ik vertegenwoordig hier een tuinbouwleverancier. Eerst zou ik voor drie jaar gaan en nu zijn het er al elf zonder einddatum. We hebben een team van twaalf vaste mensen en één stagiair.” Ben woont en werkt in Querétaro, op zo’n drie uur rijden van Mexico-stad. Zijn werkzaamheden verricht hij binnen een straal van vier uur rijden. "Natuurlijk willen wij zakendoen met het hele land, maar dat is veel te groot."

Over het werk van Ben en alle uitdagingen die er zijn op het gebied van tuinbouwtechnologie kan lang gesproken worden, maar uiteraard ging het gesprek al snel over de liefde voor Feyenoord. "Ik zit nu aan het gemeenschappelijke zwembad in de zon met een bakje koffie. Daar in Rotterdam moet je nu geluk hebben met een zonnetje", omschrijft hij de omstandigheden tijdens het gesprek. "Ik kom, ook voor werk, nog een paar keer per jaar terug naar Nederland. Dat heb ik ook wel nodig hoor, want ik vind het wel lekker als ik naar familie kan gaan en een wedstrijd van Feyenoord kan meepakken."

Vaak gaat Ben in augustus met zijn kinderen en vrouw naar Nederland, precies als Feyenoord ook de openingswedstrijd speelt. "De afgelopen jaren werd die telkens gelijkgespeeld. Voor de winterstop was ik ook bij PSV tegen Feyenoord, maar dat was ook echt niet best. Voor werk kom ik ook vaak in oktober terug, dus dan probeer ik altijd wel een wedstrijd mee te pakken." De reis die Ben moet afleggen om naar Rotterdam te komen? Een slordige 20 uur. "We moeten drie uur met een bus naar Mexico-stad en dan heb je nog wachttijden, vliegtijd en dan nog een uur richting het Westland. Het tijdsverschil is eigenlijk nog het vervelendste."

Feyenoorders rond Querétaro

We kwamen met Ben in contact nadat een mede-Feyenoorder zijn naam had genoemd als iemand die 'in fanatisme alles overtrof'. In het midden van Mexico kent Ben inmiddels weinig echte Feyenoorders meer. "We hebben ze er zeker wel gehad. We hadden hier haast een Nederlandse kolonie, maar na de pandemie zijn er wel wat mensen vertrokken. Er zitten hier mensen uit de tuinbouw, maar ook van andere markten zijn hier Nederlanders. Ras-Feyenoorders kan ik nu alleen niet meer echt opnoemen."

Dat er weinig landgenoten meer zitten heeft ook een voordeel, want tot nu toe hebben alle fans uit deze rubriek hetzelfde gezegd: "Als Feyenoorder ben je soms ook wel blij als je in het buitenland zit, want dan hoef je bijvoorbeeld niet altijd die Ajacieden tegen te komen op het werk. Die gaan nooit naar het stadion, maar ze lachen je wel uit als Feyenoord punten verspeelt."

Mexicanen bij Feyenoord

Dat Feyenoord deze winter Stéphano Carrillo heeft aangetrokken, is volgen Ben geen gekke keuze. "Mensen kennen Feyenoord matig in het buitenland, maar toen Gimenez kwam was de connectie tussen beide landen wel heel leuk. Hij heeft Feyenoord hier echt wel op de kaart gezet. Mensen organiseren hier wel eens voetbaltoernooien en dan zie je teams lopen in shirts van echt bekende clubs, maar ook een shirtje van Feyenoord met de naam van Gimenez."

"In de jaren 2000 hebben ze natuurlijk wel iets geprobeerd in Japan, maar als je talentvolle Mexicanen kunt halen, is dat voor je marketing echt heel goed", klinkt het door de telefoon. "Ze zijn hier heel gek van sport. Als je ook kijkt naar de reacties op kanalen van Feyenoord, zijn er heel veel fanatieke Mexicanen die reageren. Voor je marketing en merchandise is het echt wel goed als ze een Mexicaan halen. Je zag in De Kuip ook die mensen met sombrero’s. Die connectie leeft echt."

Met de paplepel in gegoten

Ben vertelt vervolgens een verhaal dat hij met zijn kinderen bij een openbare training was en er een leuk gesprek in het Spaans ontstond met Gimenez. Het kan zomaar iets zijn voor de nieuwe generatie wat ze nooit meer gaan vergeten. "Die liefde voor Feyenoord zit al generaties in onze familie. Ook in het buitenland breng je dat over op je kinderen. Na de overwinning op Bayern München gingen ze hier trots met een Feyenoord-shirt naar school in Mexico. Feyenoord is natuurlijk iets heel vreemds. Relatief gezien is er weinig succes, maar we kunnen het nooit loslaten."

De wedstrijden volgt Ben vaak via de Nederlandse zender. "Ik ben gelukkig in de gelegenheid om met speciale wedstrijden thuis te werken of vrij te nemen. Het gaat ook om die praatjes in de voorbeschouwing en interviews. Het illustere duo met Van Hooijdonk en Drenthe bij Ziggo, dat is wat Nederlandse televisie mooi maakt. Het commentaar kan je beter in het Spaans volgen", doelt hij op de clubvoorkeuren van een aantal commentatoren.

De kinderen van Ben op de foto met Gimenez bij een openbare training.

Helden

In het oude stadion zat Ben op vak Z, maar na de verbouwing ging hij als jonge gast heel vaak naar wedstrijden op vak B. Als we over zijn helden te spreken komen, gaat het kort over József Kiprich, maar al snel klinkt een andere naam. "Bosvelt sprak mij erg aan. Hij is het voorbeeld van een Feyenoorder. In 2002 voor de UEFA Cup finale wonnen we met 3-2 van Heerenveen dankzij drie goals van Bosvelt. Die moesten we winnen om de derde plek veilig te stellen, zodat we tegen Willem II met een tweede elftal konden spelen."

"Dat is wel het toonbeeld van onverzettelijkheid. Bosvelt maakte als middenvelder een hattrick en was ook een goede, degelijke voetballer", vervolgt Ben. "In de jaren 2000 krijg je natuurlijk spelers als Guidetti en Pellè. Dat waren wel de boegbeelden van onze elftallen. Tot vorige maand was het ook Gimenez. Er komen wel veel aanvallers uit, maar voor mijn generatie was het wel echt Paul Bosvelt."

Mooiste herinnering

We horen ook altijd graag de mooiste herinneringen van mensen. Ben noemt als eerste het kampioenschap van '99, maar die staat niet bovenaan. "2002 was een heel vreemde wedstrijd door de moord op Pim Fortuyn, maar wie had het gedacht dat Feyenoord nog een UEFA Cup zou winnen. Alle successen behalve bekerwinsten zijn eigenlijk hoogtepunten bij Feyenoord. In 2017 zaten we hier met een groep ’s ochtends vroeg al aan de alcohol tijdens het kampioenschap."

"2023 was natuurlijk heel mooi, maar dat feest was wel minder", klinkt het vanuit Mexico. "Qua prijs wil ik zeggen 2002, maar qua vreugde is het voor mij wel 2017. Het is voor mij wel dubbel, want het liefst ben je er graag bij. Naast bepaalde mijlpalen in de familie, wil je toch ook bij het succes van Feyenoord zijn. Ik zit dan hier terwijl mijn broers in het stadion zitten en iedereen op de Coolsingel stond."