Reacties eensgezind na komst van Mohamed Ihattaren naar RKC Waalwijk | OneFootball

© IMAGO

Mohamed Ihattaren gaat proberen zijn carrière bij RKC Waalwijk nieuw leven in te blazen. De aanvallende middenvelder annex buitenspeler tekent, na weinig succesvolle avonturen bij Ajax, Samsunspor en Slavia Praag, een contract tot het einde van het seizoen in Waalwijk. Op X zijn mensen gematigd positief over de komst van het gevallen toptalent.

Ihattaren lijkt flink over de gunfactor te beschikken. Op het sociale medium verklaren fans namelijk vooral dat ze het de 22-jarige linkspoot erg gunnen dat zijn carrière weer op de rails komt. Zijn laatste profwedstrijd speelde Ihattaren op 6 mei 2022: destijds speelde hij 57 minuten namens Jong Ajax in de wedstrijd tegen De Graafschap (1-1).

Er klinken echter ook kritische geluiden. Die zijn begrijpelijk te noemen, aangezien Ihattaren na zijn periode bij PSV, waar hij in de zomer van 2021 vertrok, nooit echt meer zijn niveau uit Eindhoven heeft gehaald. Bovendien is hij bij zowel Samsunspor als Slavia Praag weggegaan zonder een wedstrijd te hebben gespeeld.

Ihattaren gaf onlangs een emotioneel interview in De Telegraaf over zijn mentale problemen. Met name na de dood van zijn vader beleefde Ihattaren een dramatische tijd. De familie van Ihattaren besloot namelijk om de ongeneselijke ziekte van zijn vader een tijdlang niet te vertellen aan het toptalent, die zich moest focussen op zijn ontwikkeling bij PSV. "Dat was goed bedoeld, om me te beschermen en me de focus op PSV niet te laten verliezen. Alleen doordat een dokter zich versprak, hoorde ik dat mijn vader kanker had en al ongeneeslijk ziek was. Het maakte de klap van zijn dood extra hard, omdat ik veel meer momenten bij hem had willen zijn. In mijn hoofd klonk alleen: had ik maar, had ik maar, had ik maar. Nu kan ik hem niet meer opbellen en ik mis hem elke dag."

Na de dood van zijn vader knapte er iets bij Ihattaren. Alles kwam volgens het toptalent stil te staan, waardoor zijn focus buiten het voetbal kwam te liggen: "De PSV-leiding heeft me alle denkbare hulp aangeboden. Maar ik geloofde nooit in een psychiater, was jong en stoer en dacht de pijn alleen te kunnen dragen. Maar de enorme leegte vrat aan me en mijn prestaties werden minder en minder. En het belemmerde me in mijn dagelijkse functioneren. Ik besef nu dat ik veel stoerder ben dóór wel naar de psychiater te gaan”