Interview Erik Nevland: 'FC Groningen mag altijd bellen' | OneFootball

Erik Nevland is voor even terug in Nederland. De inmiddels 46-jarige Noor maakte tussen 2004 en 2008 furore in het shirt van FC Groningen, waarvoor hij uiteindelijk 47 keer zou scoren in 110 wedstrijden en waarmee hij twee keer Europees voetbal haalde. Inmiddels werkt hij als sportief directeur bij zijn andere oude liefde, Viking FK. Morgen (donderdag) spelen beide clubs een onderlinge oefenwedstrijd in de Euroborg. FCUpdate zocht Nevland woensdag op in het hotel waar hij met zijn club verblijft en sprak met hem over zijn tijd in Groningen, het verdere verloop van zijn carrière, zijn huidige werk én zijn ambities voor de toekomst.

"Tot nu toe bevalt het goed. We hebben gisteren getraind, vandaag weer en dan morgen de wedstrijd. Dan trainen we vrijdag nog een keer en daarna gaan we terug. Een klein trainingskampje, dus. We zitten nu drie weken zonder wedstrijd, dat schiet niet op. We moeten wedstrijdritme houden en ook tegen een goede ploeg spelen. Het wordt wel een leuke wedstrijd. Ja, beide teams missen hun internationals, dat wisten we van tevoren natuurlijk. Voor mij persoonlijk is het leuk om hier terug te zijn, maar het allerbelangrijkste was dat we een goede tegenstander zouden krijgen."

Volgende maand is het twintig jaar geleden dat je voor FC Groningen tekende, op dat moment een club in het rechterrijtje die nog in het Oosterpark speelde. Wat waren je verwachtingen?

"Twintig jaar, daar had ik nog niet over nagedacht. Ik ging in één keer door na het einde van het seizoen in Noorwegen, dat kwam zo uit. Ik heb natuurlijk een heel goed begin in Groningen gehad. Ik had eigenlijk niet zoveel verwachtingen. Ik had gewoon een goed gevoel bij de club en de mensen eromheen. Dat was de reden waarom ik naar Groningen ging. Ik kende de club van tevoren niet, als je in Noorwegen opgroeit dan hoor je over Ajax, PSV en Feyenoord.

Ik wilde graag in een ander land spelen. En ik dacht dat het Nederlandse voetbal goed bij mij zou passen. Kansen creëren, vloeiend voetbal naar voren. Anders dan het Noorse voetbal, dat is meer fysiek, verdedigend en georganiseerd. Dat kwam ook door de bondscoach, Egil Olsen, die deed het daar heel goed mee, dus alle coaches deden dat. Voor mij persoonlijk was dat de reden dat ik hiernaartoe wilde. En FC Groningen was groeiende, je zag wel dat er iets aan het ontstaan was."

Je werd in je eerste seizoen uiteindelijk gedeeld vierde op de topscorerslijst, met zestien goals uit twintig wedstrijden. Blaise N’Kufo (FC Twente) en Klaas-Jan Huntelaar (sc Heerenveen) maakten er evenveel, maar dan in een heel seizoen.

"En ik raakte ook nog geblesseerd, dus ik miste aan het eind van het seizoen nog vijf of zes wedstrijden. Dat was wel jammer, want alles wat ik aanraakte ging erin. Zulke momenten krijg je misschien één of twee keer in je carrière. Qua goals was het voor mij persoonlijk heel bijzonder, ik was geen speler die elke wedstrijd scoorde. Maar dat gemiddelde was heel goed."

"Er was wel wat spanning, voor ons ook. Wat voor speler is dit? Dat weet je nooit als je spelers uit Zuid-Amerika of Afrika haalt. Maar je zag bij de eerste training al dat hij echt een winnaar was en heel veel kwaliteiten had. Maar hij was ook nog raw, hij moest echt wennen. Gelukkig hadden we Bruno Silva in de ploeg, die heeft hem heel goed geholpen. Maar we hadden niet kunnen weten dat het zó’n speler zou worden, de beste spits van de wereld. Dat was niet makkelijk te zien, maar je zag wel dat hij een grote potentie had. Hij had vanaf dag één de absolute wil om te slagen.

Zijn manier van spelen was natuurlijk Zuid-Amerikaans, hij deed álles om te winnen. Schwalbes, gedoe met zijn lichaam… En in het begin speelde hij heel veel voor zichzelf. Maar het ging steeds beter. Ik moest mijn spel een beetje aanpassen aan hem, dat lukte wel goed. Ik heb hem gewoon laten doen waar hij goed in was en zelf wat andere taken opgepakt. Meeverdedigen, druk zetten. Als je hem de bal gaf, dan wist je dat er iets zou gebeuren. Voor het team was dat prettig."

Ik kan me een wedstrijd tegen Vitesse herinneren, jullie stonden tien minuten voor tijd met 1-3 achter en wonnen alsnog met 4-3.

(Lachend:) "Ja, ik ook, ik heb net de beelden nog teruggezien. Ja, dat was de meest bizarre wedstrijd uit die periode."

© Imago

In de winter van 2008 vertrok je naar Fulham. Was dat de eerste interessante club die zich voor jou meldde in Groningen, of was er bijvoorbeeld vanuit Nederland ook al eerder interesse?

"Nee, Fulham was eigenlijk de enige club. Ik heb tussentijds niets gehoord over andere clubs. Er gingen wel geruchten, maar nooit concreet. Ik had het ook heel goed naar mijn zin hier, met mijn gezin en alles eromheen. Ik was bereid mijn carrière hier af te sluiten, heb ook mijn contract verlengd.

Maar bij Fulham was het meer de manager, Roy Hodgson, die het heel interessant maakte. Omdat ik eerder met hem gewerkt had (bij Viking, red.). En het was echt een jongensdroom om in de Premier League te voetballen, tegen Manchester United en Chelsea. En ik was dertig jaar, het gebeurt ook niet zo vaak dat ze spelers van die leeftijd halen, dus dat was once in a lifetime voor mij."

FC Groningen wilde tot je teleurstelling in eerste instantie niet meewerken aan de transfer, hoe kijk je daarop terug?

"De timing van dit soort dingen is nooit goed. We stonden derde of vierde in de Eredivisie, deden het heel goed. Maar we waren Bruno Silva en Rasmus Lindgren die winter al kwijtgeraakt aan Ajax. Ik snap het wel, als je vijftien jaar later terugkijkt snap je de gedachte van de club wel. Maar ik was gratis naar Groningen gekomen, ze konden twee miljoen euro voor me krijgen. Ik denk dat het voor iedereen een goede deal was, maar helaas was het moeilijker dan ik had gehoopt."

Je werkt nu zelf als technisch directeur voor Viking, heb je daardoor meer begrip voor de opstelling van de club destijds?

"Ik heb er begrip voor dat ze het niet wilden, maar niet voor de manier waarop het is opgelost. Nog steeds niet. Maar ik snap dat het een hele moeilijke situatie was. Ik heb dit door de tijd wel meegenomen in mijn functie, tegen mezelf gezegd ‘Zo ga ik het nooit doen’. Ja, als een speler een stap kan maken en de deal is goed voor Viking, dan moet je de speler dat gunnen. Het wordt ook moeilijker om spelers te halen als je altijd moeilijk doet."

Je bent al meerdere keren weer terug geweest in Groningen en volgt de club vanuit Noorwegen nog altijd nauwgezet. Hoe heb je de degradatie van anderhalf jaar geleden beleefd?

"Dat was lastig, normaal gesproken is FC Groningen een club die heel veel dingen goed doet. En ineens komt er een slechte periode, de beslissingen die genomen werden pakten verkeerd uit. Het ging slechter en slechter, de supporters en de omgeving stonden er niet achter. Je zag gewoon een club die niet gezond was, dat deed natuurlijk pijn om naar te kijken. En ik had het nooit verwacht, ik dacht dat FC Groningen nu wel een stabiele subtopper was in de Eredivisie. Qua kwaliteit, faciliteiten, budget, alles eigenlijk. Maar dat gebeurt soms met clubs.

Maar ze zijn gelijk weer gepromoveerd, dan komt er uiteindelijk wel iets goeds uit. Ze hebben de jeugd een kans gegeven en je ziet dat er heel veel goede spelers in de jeugd rondlopen. Spelers met Gronings DNA, waar ze het vaak over hebben. Ik kijk nu met heel veel plezier naar FC Groningen, ook vorig seizoen in de Eerste Divisie. En ook nu, je verliest wel van Go Ahead en Ajax, maar de manier van voetballen, de steun van de tribunes, spelers met intensiteit. Het is echt weer FC Groningen, denk ik. Je ziet dat het publiek het ook echt waardeert."

Welke spelers zijn je specifiek opgevallen?

"Er zitten heel veel goeie jongens, ik ben gecharmeerd van meerdere spelers. Jorg Schreuders, Thom van Bergen, Luciano Valente, en ik heb Romano Postema altijd een goede spits gevonden. En Leandro Bacuna doet het goed als aanvoerder en meest ervaren speler. Volgens mij gebruikt hij zijn ervaring goed, zoals ik er van buitenaf tegenaan kijk."

Via Fulham keerde je terug bij Viking, waar je je loopbaan in 2012 beëindigde. Toen ben je iets heel anders gaan doen, je ging bij een Audi-dealer werken. Wilde je een break van het voetbal?

"Ik was er zat van, de laatste anderhalf jaar was Viking geen goede plek om te zijn. Het was een club die zichzelf had verloren. Ik had nog wel twee jaar langer kunnen voetballen qua fysiek, maar met de trainers die ik toen had was er geen klik. Nee, een andere club was geen optie, dus toen was het genoeg. Ik wilde iets heel anders doen, weg van het voetbal. Het was een leuke ervaring, veel mensen in het voetbal weten niet hoe het is om van 9 tot 5 te werken en in het weekend vrij te zijn. Dus dat was wel lekker, maar je begint toch de sfeer, de spanning en alles om het voetbal heen te missen.

Na anderhalf jaar begon het te kriebelen en wilde ik toch weer iets in het voetbal gaan doen.Toen ben ik bij een amateurclub in Stavanger terechtgekomen, Randaberg. Daar was ik een soort algemeen directeur, er werkten in totaal drie mensen op de club. Een goeie stap, van daaruit ben ik doorgegroeid naar mijn huidige functie. Aan het einde van de competitie doe ik dit drieënhalf jaar."

De Noorse competitie loopt op zijn einde, met nog zes wedstrijden te gaan staan jullie vierde. Het gat naar de tweede plaats is maar drie punten, maar naar de zesde plaats ook. Wat is jullie doelstelling?

"Europees voetbal halen, dat is het belangrijkste. Als je als club wil groeien moet je in de competitiefase in Europa zien te komen. We staan er nu goed voor, vorig jaar was het heel jammer en ongelukkig dat we het niet gered hebben. We kenden een heel goed seizoen, de meeste punten ooit voor Viking in de Eliteserien gehaald. Helaas waren er drie clubs die meer punten haalden, het gaat je waarschijnlijk nooit meer gebeuren dat je met 58 punten vierde wordt. (In 2023 plaatsten alleen de bovenste drie ploegen in Noorwegen zich via de competitie voor Europees voetbal, red.)

Maar we staan er nu goed voor. Vijf van de zes ploegen waar we nog tegen spelen staan in het rechterrijtje. In die wedstrijden moet je favoriet zijn, je gaat ze niet alle vijf winnen maar daar moet je wel voor gaan. En dan in de laatste speelronde hebben we Brann Bergen uit, die staan nu tweede. Dus wie weet…  Dit jaar gaat de top-vier plus de bekerwinnaar Europees voetbal spelen, dus het moet lukken."

Wat is je persoonlijke ambitie als bestuurder?

"Het klinkt misschien niet ambitieus, maar ik heb geen ambities. Ik zie wel wat er gaat gebeuren, het belangrijkste is dat ik het naar mijn zin heb waar ik ben. Nu wil ik gewoon zoveel mogelijk met Viking bereiken, eraan bijdragen dat de club niet de verkeerde keuzes maakt en rustig blijft groeien. Hopelijk een stabiele topclub in Noorwegen kan worden. In het voetbal weet je het nooit, je kan niet zeggen dat je over twee jaar bij Tottenham Hotspur wil zitten, of zoiets."

Maar zou je overwegen om Noorwegen opnieuw achter je te laten als er een interessante club uit het buitenland voor je komt?

"Ja, ik heb er geen probleem mee om in een ander land te gaan wonen. De kinderen zijn groot, dat heeft geen invloed meer. Dus het zou kunnen, maar ik zou het niet doen óm het te doen. Dan moet ik weten dat het goed is. En ik vind: als je zo’n baan hebt, dan moet het iets extra’s betekenen waar je werkt. Ik moet een heel goed gevoel hebben bij waar ik werk, dan zijn er niet zoveel opties."

De kans bestaat natuurlijk dat FC Groningen een keer belt.

"Dat zou kunnen. Maar er zitten nu goede mensen op verschillende posities en het gaat goed met de club. In de voetballerij kan het snel veranderen, dat weet je nooit. Maar ze mogen altijd bellen."

Begin 2023 werd je oud-ploeggenoot Mark-Jan Fledderus ontslagen als technisch directeur. Is er toen contact geweest?

"Ja, toen heb ik met wat mensen van de club gesproken. Maar toen was ik net bij Viking begonnen, ik moet ook leren, groeien en beter worden. Dus ik ben ook nu zeker nog niet klaar om bij zo’n grote club te werken. Maar: wie weet, hoe het loopt."