Weghorst: 'Ik ga het maar gewoon eens zeggen, niemand weet dit, de camera's zien het niet' | OneFootball

Weghorst: 'Ik ga het maar gewoon eens zeggen, niemand weet dit, de camera's zien het niet' | OneFootball

In partnership with

Yahoo sports
Icon: FCUpdate

FCUpdate

·17. November 2024

Weghorst: 'Ik ga het maar gewoon eens zeggen, niemand weet dit, de camera's zien het niet'

Artikelbild:Weghorst: 'Ik ga het maar gewoon eens zeggen, niemand weet dit, de camera's zien het niet'

Wout Weghorst is na afloop van Nederland – Hongarije de kleedkamer van de tegenstander binnengelopen om te vragen hoe het gaat met Ádám Szalai, de assistent-bondscoach die onwel raakte tijdens de wedstrijd. De spits van Oranje vertelt dat zelf aan ESPN en countert daarmee de kritiek dat hij zich respectloos opgesteld zou hebben.

Weghorst juichte uitbundig toen hij de 1-0 maakte uit een strafschop, vrijwel direct na de hervatting van de wedstrijd. Hij juichte op zijn bekende wijze, door een leeuw uit te beelden met zijn handen. Onder meer NOS-analisten Pierre van Hooijdonk en Rafael van der Vaart walgden van het gedrag, dat ze ‘verschrikkelijk’ noemden. Van der Vaart zei er ‘buikpijn’ van te krijgen.


OneFootball Videos


Weghorst stond er tijdens de wedstrijd niet bij stil. “Ja, ik heb geen moment bewustzijn daarover gehad. Toen ik in de kleedkamer kwam, zag ik het gezicht van Bas (perschef Bas Ticheler, red.) en toen wist ik het al. Het mooiste van allemaal, en ik ga het ook maar gewoon eens zeggen, ik denk dat niemand dat weet: ik ben naar binnen gelopen, ben eerst linksaf gegaan (naar de Hongaarse kleedkamer, red.), heb een shirtje geruild met Willi Orban, maar ik ging ook vooral ernaartoe om te vragen hoe het met hem ging. Ik weet niet of jullie dat ook allemaal hebben vastgelegd met de camera’s.”

Weghorst erkent in het interview met ESPN dat zijn doelpuntviering wel ‘iets minder’ kon. “Ik was zenuwachtig, er was spanning. Ik moest vijf minuten lang wachten om een penalty te nemen. Een superrare situatie. In jezelf gebeurt er dan ook veel. Op dat moment is het pure opluchting dat je ‘m maakt. Dat moet eruit en dat komt eruit met het juichen. Achteraf was het respectvoller geweest om ingetogener te zijn, maar ik had ook de duimpjes omhoog gezien en meegekregen dat we weer konden voetballen.”

Impressum des Publishers ansehen